Buty trekkingowe – z otokiem czy bez?
Wiele modeli butów trekkingowych posiada gumowy otok, może on być pełny – na około buta, częściowy – obejmuje przód buta z bokami oraz przedni – tylko jako wzmocnienie czubków.
Pełny i częściowy otok pełni w zasadzie dwie funkcje, po pierwsze zabezpiecza cholewkę przed uszkodzeniem podczas kontaktu z krawędziami skał wydłużając tym samym żywotność butów, po drugie zwiększa ich wodoodporność. Buty trekkingowe z otokiem wolniej przemakają, warstwa gumy chroni cholewkę przed wodą i błotem powodując iż wolniej naciąga ona wilgoć. Ponieważ gumowe otoki nie oddychają, buty wewnątrz stają się wilgotniejsze, szczególnie w wysokich temperaturach. Jest to jak najbardziej rzecz naturalna, ponieważ guma skutecznie izoluje w obie strony, im wyższy otok tym wyższa nieprzemakalność oraz mniejsza oddychalność buta.
Przedni otok – wzmocnienie czubków pełni w zasadzie tylko jedną funkcję, zabezpiecza przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz chroni nasze palce przed uderzeniami. Istnieje też jeszcze jedno rozwiązanie stosowane najczęściej w butach podejściowych – gumowe wzmocnienia zastosowane są z przodu buta oraz z tyłu na pięcie. W tym wypadku wzmocnienie na pięcie chroni tylną część buta oraz piętę podczas szybkich zmian kierunku, kiedy stopę stawiamy pod różnym kątem względem skały, terenu.
Mocno uogólniając temat można przyjąć pewną regułę, pełne otoki stosuje się najczęściej w większości butów wysokogórskich, a także w części butów trekkingowych. Częściowe oraz wzmocnienie pięty, głównie w butach trekkingowych i podejściowych, a samo wzmocnienie nosków w niskich butach trekkingowych.